Ο Καστανάνθρωπος [Κριτική σειράς]

O Καστανάνθρωπος είναι μια δανέζικη σειρά 6 επεισοδίων στο Netflix βασισμένη στο best seller ομώνυμο βιβλίο του Soren Sveistrup. Πρόκειται για ένα καλογυρισμένο θρίλερ με πολύ καλή φωτογραφία, μουντή ατμόσφαιρα αλλά χωρίς να έχει να δώσει κάτι παραπάνω από άλλες σειρές ιδίου τύπου. Η σκιαγράφηση και στοιχειοθέτηση του προφίλ του κατά συρροήν δολοφόνου είναι μη πειστική αλλά ούτε υπάρχει εμβάθυνση και στους άλλους χαρακτήρες οι οποίοι προσφέρουν υποτονικές ερμηνείες χωρίς ένταση και βάθος! Μια σειρά που κερδίζει στο σύνολο αλλά χάνει στις λεπτομέρειες!

Το παιχνίδι του καλαμαριού [Κριτική σειράς]

The squid game του Hwang Dong-hyeok. Μια καταπληκτική σειρά 9 επεισοδίων που μας έσκασε σαν βόμβα από τη Νότια-Κορέα όπως έσκασαν και τα 'Παράσιτα' και τρελαθήκαμε με τον τρόπο που παρουσιάζουν τους προβληματισμούς τους οι Νότιο Κορεάτες! Η ιδέα πάνω στην οποία στηρίζεται η σειρά μπορεί να μην είναι πρωτότυπη (βλέπε hunger games) αλλά το πως είναι στημένη σκηνοθετικά, σεναριακά και ερμηνευτικά μας κάνει να τη παρακολουθούμε σαν να μην έχουμε ξαναδεί κάτι παρόμοιο! Το παιχνίδι του καλαμαριού δεν μένει στη δράση και στις ανατροπές αλλά προχωρά και διερευνά τις ανθρώπινες σχέσεις εις βάθος με όλα τα διλήμματα που τίθενται πάνω στη φιλία, στην οικογένεια, στην αξιοπρέπεια και γενικά στις ανθρώπινες αξίες! 

Που μπορεί να φτάσει ένας άνθρωπος προκειμένου να κερδίσει ένα υπέρογκο ποσό; Πόσες επιλογές μας αφήνει μια καπιταλιστική κοινωνία στο κυνήγι του χρήματος και πόσο δυνατός και σταθερός στις αξίες του μπορεί να σταθεί ένας άνθρωπος για να μη παρασυρθεί σε αυτό το «παιχνίδι» των επίπλαστων αναγκών και ικανοποίηση αυτών με όλο και περισσότερο χρήμα; Πως να κρατήσεις την ανθρωπιά σου όταν βρίσκεσαι σε καταστάσεις που πρέπει να πατήσεις επί πτωμάτων για να προχωρήσεις σε μια άκρως ανταγωνιστική κοινωνία; Τι είναι η ζωή; Ένα παιχνίδι; Και ο άνθρωπος, το πιόνι του παιχνιδιού ενός σατανικού μυαλού που παίζει μαζί μας γιατί βαριέται; Και το πιο τρομαχτικό από όλα είναι ότι ο άνθρωπος φαίνεται να έχει ελεύθερη βούληση και επιλέγει να παίξει με το κακό! Το ότι προκύπτουν τόσα ερωτήματα και προβληματισμοί για το ανθρώπινο είδος από μια σειρά με καταιγιστική δράση τη καθιστά άκρως ενδιαφέρουσα και συναρπαστική! 

Η σκηνοθεσία είναι εξαιρετική με λήψεις που όχι μόνο στηρίζουν το σενάριο αλλά και το απογειώνουν σε πολλά σημεία, όταν μάλιστα συνηθίζεις και τη γλώσσα τότε απολαμβάνεις και τις καταπληκτικές ερμηνείες των ηθοποιών! Οι Κορεάτες κλείνουν το μάτι στη Δύση και δίνουν τη λύση στα προβλήματα της ανθρωπότητας: Καλοσύνη-Ανθρωπιά!

Η Θάλασσα [Κριτική βιβλίου]

Η Θάλασσα, του Μιχάλη Μακρόπουλου είναι μια νουβέλα, ποίημα! Ένας λόγος ποιητικός τόσο στον λυρισμό των εικόνων αλλά όσο και στη συμπύκνωση των νοημάτων σε τόσο μικρής έκτασης μυθοπλασία! Ο Μακρόπουλος σε αυτή τη νουβέλα μας εξηγεί, χωρίς να το επιδιώκει, τι είναι ποίηση, πως βλέπει ένας ποιητής τα πράγματα γύρω του, μέσω της ηρωίδας του και καταφέρνει εντελώς ποιητικά και αφαιρετικά με έναν γαλήνιο τρόπο να διηγηθεί μια δυστοπική και καταστροφολογική ιστορία, το τέλος του κόσμου αλλά και την αναγέννηση αυτού! Ο συγγραφέας, δίνοντας αξία και ψυχή στα άψυχα πράγματα που μας περιβάλλουν, μας επισημαίνει ότι μέσα σε έναν άνθρωπο υπάρχει όλη η ανθρωπότητα όπως μέσα σε ένα κουκούτσι υπάρχει ολόκληρο το δέντρο! Η ηρωίδα του δεν ανήκει στην οικογένεια της, ανήκει σε κάτι μεγαλύτερο, αποτελεί στοιχείο του σύμπαντος, της πλάσης!(διαφαίνεται από μέρους της μια απογοήτευση προς τη μητέρα της, δεν νιώθει το δέσιμο με αυτή για αυτό ψάχνει τη μητρική στοργή στην άλλη «μητέρα» στη πιο πλατιά που αγκαλιάζει τα πάντα, στη θάλασσα που καταστρέφει και γεννάει αεναώς!) Η κοπέλα αυτή λοιπόν, δεν έχει όνομα, δεν το χρειάζεται, βρίσκεται παντού, ταυτίζεται με όλα τα πράγματα «με τη πέτρα στη χούφτα της, το πουλί στο κλαδί, ένα σύννεφο, ένα κλειστό παράθυρο...» γιατί αναγνώριζε στα πάντα ένα βάθος! «Μια πέτρα δεν ήταν ποτέ απλώς μια πέτρα. Ένα πουλί δεν ήταν ποτέ απλώς ένα πουλί. Ένα σύννεφο δεν ήταν απλώς ένα περαστικό σύννεφο». Αυτό δεν κάνει κι ένας ποιητής;