42ο C [Κριτική σειράς]

 

42^ο C. Μια ελληνική σειρά της COSMOTE που διέψευσε τις προσδοκίες μου! Στο υπέροχο φυσικό σκηνικό της Κέρκυρας, στα πανέμορφα τοπία, στην εκπληκτική φωτογραφία και εικόνα 4Κ, η σκηνοθεσία και το σενάριο δεν κατάφεραν να σταθούν αντάξιά τους! Μια προβληματική οικογενειακή ιστορία με μυστικά και ένα κύκλωμα μαστροπίας, δυο παράλληλες ιστορίες που δεν κατάφεραν να δέσουν μεταξύ τους αρμονικά και να εξυπηρετήσουν η μια την άλλη σεναριακά! Στιλιζαρισμένες σκηνές που δεν εξυπηρετούν πουθενά, διάλογοι μετέωροι χωρίς να στηρίζουν την υπόθεση, απειλές και φόνοι χωρίς να δικαιολογούνται, επιτηδευμένη σκιαγράφηση χαρακτήρων με αυτοσκοπό το μυστήριο (βλέπε θείος και ξάδερφος), αλλεπάλληλα φλας μπακ που κουράζουν και μπερδεύουν! Και όλα αυτά σε ένα μαγευτικό τοπίο και σε ένα πανέμορφο σπίτι που κλέβουν την παράσταση! Υπήρξαν καλά μεμονωμένα στοιχεία (όπως η απεικόνιση της ψυχολογικής αστάθειας της Λένας), καλές ερμηνείες αλλά δυστυχώς δεν συνενώθηκαν καλά για να βγει ένα ομοιογενές μείγμα άρτιας κινηματογράφισης πολλά υποσχόμενης! Ακόμα και ο τίτλος της σειράς φαντάζει άκαιρος, δεν δένει με την πλοκή! 

Η Μπαλάντα της Τρύπιας Καρδιάς [Κριτική Ταινίας]

 Η μπαλάντα της τρύπιας καρδιάς του Γιάννη Οικονομίδη. Μια εκπληκτική μαύρη κωμωδία για τον υπόκοσμο με απίστευτες ερμηνείες όλων των επαγγελματιών και μη ηθοποιών! Η ταινία περιγράφει τον κόσμο της νύχτας με τόσο γλαφυρό τρόπο μόνο και μόνο με τα πρόσωπα που χρησιμοποιεί αφού το casting της ταινίας είναι εξαιρετικό, τόσο που να αναρωτιέσαι: μα που τους βρήκε αυτούς τους τύπους ο σκηνοθέτης! Αλλά και ο Βασίλης Μπισμπίκης ως γόης, πρώην λαϊκός τραγουδιστής, η Βίκυ Παπαδοπούλου ως μοιραία γυναίκα που προκαλεί τον «Τρωϊκό πόλεμο», ο καταπληκτικός Γιάννης Τσορτέκης ως ο απατημένος πλούσιος σύζυγος και ο Στάθης Σταμουλακάτος,  η ήρεμη, «συμπονετική» προς όλους, δύναμη που ξαφνικά «πετάει» τις σφαίρες του σαν στραγγάλια δημιουργούν ένα αμοραλιστικό σύμπαν χωρίς κανόνες, χωρίς παρατάξεις, χωρίς κακούς και καλούς αφού όλοι κολυμπούν στα ίδια λασπώδη νερά σαν τα γουρουνάκια και χάνονται μέσα στην ματαιοδοξία τους και στο κυνήγι του εύκολου χρήματος. Σε αυτόν τον κόσμο όμως υπάρχει μια σταθερή "αξία": η σχέση ελληνίδας μάνας με τον γιο της υπό γκαγκστερικό καθεστώς βέβαια χωρίς όμως να διαφέρει επί της ουσίας από τη "καθώς πρέπει" ζωή αφού εξακολουθεί να είναι μια σχέση εξάρτησης, υποταγής, χειριστική και εν τέλει καταστροφική! 

Promising young woman [Κριτική ταινίας]

 

Promising young woman της Φέρνελ με την εκπληκτική Κάρεϊ Μάλιγκαν υποψήφια για όσκαρ Α’ γυναικείου ρόλου. Η Μάλιγκαν υποδύεται την Κάσι που ζει φαινομενικά μια ήρεμη ζωή με χρώματα παστέλ στο σπίτι των γονιών της ενώ μέσα της χάσκει ένα βαθύ τραύμα που προσπαθεί να το κλείσει γεμίζοντας το με μίσος και εκδικητική τάση προς το αντρικό φύλο...γιατί αυτό της στέρησε την καλύτερή της φίλη η οποία έχασε τη ζωή της αφού δεν ξεπέρασε ποτέ τον ομαδικό βιασμό που υπέστη από μια ομάδα φοιτητών όταν σπούδαζαν μαζί στην ιατρική σχολή! Αλλά και η Κάσι δεν ξεπέρασε ποτέ τον θάνατο της φίλης της κυρίως γιατί δεν τιμωρήθηκε κανείς αφού τέτοια εγκλήματα δύσκολα βρίσκουν τον δρόμο της δικαιοσύνης! 

Minari [Κριτική ταινίας]

Δεν μου άρεσε το Minari τόσο όσο να δικαιολογούνται οι έξι υποψηφιότητες για Oscar όσες είχε και η περσινή καταπληκτική κορεάτικη ταινία Παράσιτα! Μάλλον στη φόρα που είχαν τα Παράσιτα να συμπαρέσυραν και το Minari ως μια άλλη κορεάτικη ταινία! Αλλιώς δεν εξηγείται! Είναι μια απλά σκηνοθετημένη ταινία, γλυκιά, οικογενειακή με αξιοπρεπείς ερμηνείες αλλά μέχρι εκεί! Ακόμα και το όσκαρ στη γιαγιά φαντάζει στα μάτια μου υπερβολικό αν και απολύτως σεβαστό γιατί η Γιου-Τζουνγκ Γιουν ερμήνευσε τον ρόλο της με την ψυχή της αβίαστα και εκφραστικά με μια καταλυτική παρουσία στην ταινία! Αλλά για τους ίδιους λόγους θα μπορούσε να πάρει το όσκαρ η άλλη υποψήφια γιαγιά η εκπληκτική Γκλεν Κλόουζ στην ταινία Hillbilly Elegy!