Man of God [Κριτική ταινίας]

Ο Άνθρωπος του Θεού, ταινία της Yelena Popovic που μας παρουσιάζει τον βίο του Αγίου Νεκταρίου, Μητροπολίτη Πενταπόλεως από την εποχή που συκοφαντήθηκε και εκδιώχθηκε από την Αίγυπτο μέχρι τον θάνατο του. Μια ταινία με ένα τόσο δυνατό θέμα αλλά με τόσο αδύναμη σκηνοθεσία! Ο Άρης Σερβετάλης, ένας πολύ καλός ηθοποιός με μια τόσο πειστική μορφή Αγίου αλλά που να μην καταφέρνει τελικά να αποδώσει ερμηνευτικά τον ρόλο του στο ύψος που θα μπορούσε, λόγω της αγγλικής γλώσσας που του στερούσε το χρώμα από την φωνή του! Από τους άλλους Έλληνες ηθοποιούς ξεχώρισε ο Χρήστος Λούλης του οποίου η αγγλική γλώσσα δεν του στέρησε τίποτα από την εξαιρετική ερμηνεία του ρόλου του!

Τόσο ωραίες σκηνές αλλά τόσο ασύνδετες μεταξύ τους, σαν να έγινε μια απλή συρραφή σκηνών με αποτέλεσμα να μην υπάρχει ροή και στις εναλλαγές η ενέργεια της κάθε σκηνής να «κόβεται» απότομα! 

 

Παρ'όλα αυτά αξίζει να ιδωθεί η ταινία γιατί προσέγγισε τον Άγιο με σεβασμό και θρησκευτικό δέος. Γενικότερα πρέπει να γυρίζονται και τέτοιες ταινίες για να μας φέρνουν σε επαφή με την ταπεινότητα, την φιλανθρωπία, την ανιδιοτέλεια, την πλήρη εξαφάνιση του εγώ και την ολοκληρωτική αγάπη προς τον Θεό και τον άνθρωπο και εν τέλει την αγιοσύνη. Ας δούμε λοιπόν, και στην μεγάλη οθόνη, άλλου τύπου "ήρωες" που σώζουν την ανθρωπότητα...σώζουν τη ψυχή μας!

Η πέτρα της υπομονής [Κριτική ταινίας]

Η πέτρα της υπομονής του Ατίκ Ραχίμι στο ERTFLIX ,μια πολύ καλή ταινία που παρουσιάζει χαμηλόφωνα αλλά με ευφυές τρόπο την επανάσταση μιας μουσουλμάνας απέναντι στη θέση της στην οικογένεια της, στην κοινωνία, στη χώρα της! Μια πανέμορφη γυναίκα κρυμμένη σε μπούρκα, σε ένα εμπόλεμο μέρος (βλέπε Αφγανιστάν), που φροντίζει τον άντρα της, ο οποίος έχει πέσει σε κώμα, και του μιλάει συνεχώς, δηλαδή μονολογεί, αποκαλύπτοντας του όλες τις σκέψεις της και τις αλήθειες της! Δεν τον αγαπά αλλά τον φροντίζει γιατί φοβάται τι θα απογίνει χωρίς αυτόν! Τον "μετατρέπει', λοιπόν, σε πέτρα υπομονής με σκοπό να του λέει τα βάσανα της, τα παράπονα της, τις αγωνίες της μέχρι να σπάσει η πέτρα και αυτή να λυτρωθεί σύμφωνα με έναν περσικό μύθο! Είναι αξιοσημείωτο πως οι υπερβολικοί κανόνες ηθικής ενός θρησκευτικού συστήματος μπορούν να οδηγήσουν έναν καταπιεσμένο άνθρωπο στην αντίπερα όχθη! Για άλλη μια φορά βλέπουμε πως φέρεται μια μουσουλμανική, ανδροκρατούμενη κοινωνία στη γυναίκα αλλά βλέπουμε όμως και πως σιγοβράζει η χειραφέτηση της και πως αγωνίζεται σιωπηλά και υπομονετικά για να την πετύχει! Το μόνο που χρειαζόταν η συγκεκριμένη γυναίκα της ταινίας ήταν χώρος και χρόνος (άντρας σε κώμα!) ώστε να κάνει λέξεις την αλήθεια της, να αγαπήσει τον εαυτό της και μετά με μεγάλη υπομονή και με ένα μικρό μαχαίρι να καταφέρει να σπάσει την πέτρα και να σωθεί όχι μόνο ως ύπαρξη αλλά και ως προσωπικότητα! Εξαιρετικές οι τελευταίες σκηνές που δείχνουν πως συντελείται η μεταμόρφωση και η απελευθέρωση της!

Πατρίδα [Κριτική βιβλίου]

Πατρίδα, του Φερνάντο Αραμπούρου. Ένα βιβλίο με πολύ δυνατό θέμα που διαδραματίζεται στη χώρα των Βάσκων. Περιγράφει τη ζωή και τη σχέση δύο οικογενειών που ήταν δεμένες μεταξύ τους μέχρι που έδρασε και στον δικό τους «χώρο» η εθνικιστική και αυτονομιστική οργάνωση ΕΤΑ! Η διεισδυτική ματιά του συγγραφέα στην ψυχολογία του θύματος και του θύτη αλλά και των παράπλευρων απωλειών που αφορούν τα άλλα μέλη των οικογενειών καθώς και στη ψυχοσύνθεση ενός λαού, μας δίνει ένα αξιόλογο μυθιστόρημα που διαβάζεται με ενδιαφέρον. Ο λόγος του είναι αντικειμενικός, εξηγεί χωρίς να δικαιολογεί πως οπλίζεται το χέρι ενός νεαρού ιδεολόγου και πατριώτη και στρατολογείται σε μια ομάδα καταλήγοντας να στρέφεται εναντίον οικογενειακού φίλου και πως βιώνεται η απώλεια στην οικογένεια του θύματος που η μόνη της παρηγοριά πια είναι η μεταμέλεια του νεαρού.

Το θέμα, λοιπόν, προσφέρεται εξαιρετικά για εμβάθυνση χαρακτήρων, ομάδων και κατ΄επέκταση λαού, κάτι που γίνεται από τον συγγραφέα αλλά όχι με κλιμάκωση συναισθημάτων. Αυτό συμβαίνει γιατί, κατά τη γνώμη μου, χρησιμοποιεί μη γραμμική αφήγηση και αναλώνεται σε πολλές λεπτομέρειες που αφορούν τις ζωές των άλλων μελών των οικογενειών. Ως εκ τούτου, τα συνεχώς μπρος-πίσω παίζουν κατασταλτικό ρόλο στην κορύφωση του δράματος καθώς και τα εμβόλιμα στοιχεία των ζωών των άλλων, ως 'αντιπερισπασμοί', δεν βοηθούν στην ολοκληρωτική συναίσθηση της τραγωδίας από τον αναγνώστη. Τα τελευταία κεφάλαια, στα οποία η αφήγηση είναι πλέον γραμμική, είναι και τα καλύτερα αφού αφήνουν να διαφανεί, με την κατάλληλη ροή, η ουσία του θέματος και ο σκοπός ύπαρξης αυτού του βιβλίου! 

Το αρχέγονο και άλλοι καιροί [Κριτική βιβλίου]

Το αρχέγονο και άλλοι καιροί, της Ολγκα Τοκαρτσούκ. Ένα δύσκολο βιβλίο, φιλοσοφικό, υπαρξιακό που σίγουρα δεν συνιστάται για καλοκαιρινό ανάγνωσμα! Η Τοκαρτσούκ έχει βραβευτεί με Νόμπελ Λογοτεχνίας και σε αυτό το βιβλίο γράφει αλληγορικά, σε φαντασιακό και σουρεαλιστικό επίπεδο! Βασικός πρωταγωνιστής της είναι ο χρόνος που είναι ο απόλυτος κυρίαρχος της ζωής και στο διάβα του αφήνει τα ίχνη του παντού και εν τέλει υποδουλώνοντας τα πάντα! Όλες οι ιστορίες που αφηγείται η συγγραφέας είναι διαποτισμένες με θλίψη και υπαρξιακή αγωνία! Σε πολλά σημεία ο λόγος της είναι ειρωνικός και ευφυής! Παρ' όλ' αυτά δεν κατάφερα να συντονιστώ με το πνεύμα του βιβλίου και να με συναρπάσει! Δεν ξέρω αν έπρεπε να γνωρίζω μύθους και δοξασίες της χώρας της, της Πολωνίας, για να μπορέσω να εντρυφήσω στον αλληγορικό λόγο της και να καταλάβω τι θέλει να πει πέρα από την ιστορία της Πολωνίας και τον Β' παγκόσμιο πόλεμο!  Εν κατακλείδι, το διάβασα αποστασιοποιημένα χωρίς να καταφέρω να ταξιδέψω και να γίνω «κάτοικος» αυτού του  μυθικού χωριού, με το εμπνευσμένο όνομα Αρχέγονο!