Πόσο ενδιαφέρουσες είναι οι ταινίες μικρού μήκους και πως αποτυπώνουν σε ένα μικρό χρονικό διάστημα την τέχνη του κινηματογράφου ατόφια και χωρίς περιστροφές; Η ερώτηση γίνεται ρητορική όταν πέφτεις πάνω στο Heimlich του Κώστα Μπακούρη με τον εξαιρετικό Μάκη Παπαδημητρίου και το παρακολουθείς με τόσο ενδιαφέρον που όταν τελειώνει, μετά από 19 λεπτά, θες να τρέξεις στους δρόμους και να φωνάξεις: Μας παίρνουν τα σπίτια μας, μας παίρνουν την Ελλάδα μας! Παρακολουθούμε λοιπόν έναν Νεοέλληνα, τον Πάρη που ζει στο σπίτι των γονιών του, ράθυμα, χωρίς χρήματα αλλά και χωρίς σκοπό!
Το σπίτι είναι ακριβώς όπως του το έχουν αφήσει οι γονείς του, δεν το έχει ανακαινίσει καθόλου, δεν έχει κάνει καμμιά αλλαγή δεν έχει διορθώσει τίποτα! Σαν να τρώει από τα έτοιμα χωρίς αυτός να προσθέτει κάτι, χωρίς να φτιάχνει, χωρίς να δημιουργεί, ενώ έχει κάνει τις σπουδές του και έχει μορφωθεί! Έρχεται λοιπόν μια ξένη τουρίστρια η Σερένα (καταπώς φαίνεται Γερμανίδα), δουλευταρού, με ένα ευγενικό και όμορφο προσωπείο και εισχωρεί σιγά σιγά μέσα στο σπίτι του! Ο Πάρης ως φιλόξενος Έλληνας τη καλοδέχεται, με επιφύλαξη, βέβαια γιατί έχει βιωθεί και καταγραφεί στα γονίδια μας η επέλαση κατακτητών! Κάθε μέρα που περνάει η Σερένα όλο και οικειοποιείται το σπίτι του Πάρη, το φροντίζει, το επισκευάζει με δικά της έξοδα αλλά με έναν απώτερο σκοπό και ο Πάρης όλο και αρχίζει να αισθάνεται την οικία του ως κάτι το ανοίκειο! Heimlich στα γερμανικά σημαίνει στα κρυφά! Επίσης υπάρχει και η μέθοδος Heimlich η οποία είναι η μέθοδος που σε σώζει κάποιος από πνιγμό! Στα φανερά λοιπόν μας σώζουν, στα κρυφά μας καταπατούν! Έχουμε εμπλακεί σε έναν πόλεμο που γίνεται ύπουλα, μεθοδικά, με προσωπεία, στα κρυφά! Ας ελπίσουμε ότι δεν θα είναι αργά όταν συνειδητοποιήσουμε τον "βάτραχο" που βάλαμε μέσα στο "σπίτι" μας σε αντίθεση με τις καταπληκτικές σκηνές του τέλους της ταινίας όπου κορυφώνεται η αίσθηση του θρίλερ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου