Μην ανησυχείς αγάπη μου, της Ολίβια Γουάιλντ. Μια ταινία που κατακεραυνώνει την πατριαρχία παρουσιάζοντας με σαρκαστικό τρόπο, τις επιθυμίες των αντρών, τα βαθιά τους θέλω όσον αφορά τη σχέση τους με τη γυναίκα τους! Μας δείχνει λοιπόν τη ρίζα του κακού που λέγεται κακοποίηση της γυναίκας από τον σύζυγο της, χωρίς όμως να δείχνει καμία σκηνή βίας του άντρα προς τη γυναίκα. Ίσα ίσα, το αντίθετο! Έχουν μεταφέρει τις γυναίκες τους σε έναν ειδυλλιακό κόσμο (Victory Project) όπου ζουν «ευτυχισμένες» σε πανέμορφα σπίτια περιμένοντας τον άντρα τους να γυρίσει από την σπουδαία δουλειά του για τον περιποιηθούν με ένα ωραίο φαγητό ικανοποιώντας του όλες του τις ορέξεις! Πρόκειται για την ιδανική ζωή για τον άντρα καθώς, όπως φαίνεται, και για τη γυναίκα μέχρι που αυτή κάποια στιγμή συνειδητοποιεί ότι κάτι δεν πάει καλά: κάπου αλλού βρίσκεται ο πραγματικός της εαυτός, δεν νιώθει ότι ανήκει στον καλογυαλισμένο κόσμο του άντρα της, δεν είναι αυτοσκοπός της να στηρίζει τον άντρα της! Από αυτή τη στιγμή ξεκινάει η "παράνοια" της αλλά και ο αγώνας της για την αλήθεια και εν τέλει για την ελευθερία της!
Καλές ερμηνείες κυρίως από την πρωταγωνίστρια που την υποδύεται η Φλόρενς Πιού πάνω στην οποία στηρίζεται όλη η ταινία. Ο πασίγνωστος τραγουδιστής Χάρι Στάιλς που υποδύεται τον σύζυγο στέκεται αξιοπρεπώς δίπλα της, στον πρώτο του ρόλο ως ηθοποιός. Όμως, η Ολίβια Γουάιλντ, ως σκηνοθέτης, έβαλε δύσκολα στον εαυτό της με αυτή την ταινία γιατί ενώ το θέμα της είναι δυνατό και θα μπορούσε να ήταν κόλαφος στις αντρικές πεποιθήσεις περί γυναικείας χειραφέτησης, αποδυναμώνεται σκηνοθετικά αλλά και σεναριακά σε αρκετά σημεία. Ίσως γιατί προσπάθησε να ενσταλάξει στο θέμα της περισσότερες δόσεις θρίλερ εστιάζοντας κυρίως στην εικόνα παρά στην ουσία! Παρ’ όλα αυτά πρόκειται για μια καλή ταινία που αποδίδει πολύ καλά, με ευφάνταστο και «χρωματιστό» τρόπο το εξής: ότι η ευτυχία δεν είναι μια επιβεβλημένη κατάσταση από έξωθεν αλλά μια εσωτερική κατάσταση για τον καθένα που μπορεί να φτάσει σε αυτήν μόνο με βάση τις δικές του επιλογές!
