Η λέξη είναι φόνος του Anthony Horowitz [Κριτική]

«Η λέξη είναι φόνος» του Anthony Horowitz. Ένα πολύ έξυπνο αστυνομικό μυθιστόρημα με ενδιαφέρουσα πλοκή αλλά αυτό που το κάνει να διαφέρει από τα άλλα του είδους του είναι ότι είναι αυτοαναφερόμενο! Ξεκινά με μυθοπλασία, συνεχίζει με την πραγματικότητα του συγγραφέα και εναλλάσσεται μεταξύ μυθοπλασίας και πραγματικότητας με αριστοτεχνικό τρόπο! Ο συγγραφέας, ο Horowitz,εμφανίζεται ως χαρακτήρας του βιβλίου του και εντυπωσιάζει τον αναγνώστη προκαλώντας τον σε ένα παιχνίδι φιδιού που δαγκώνει την ουρά του! Γιατί όσο έξυπνο είναι το εύρημα του στο να διηγηθεί την ιστορία αυτή τόσο ο τρόπος αυτός υπονομεύει την ίδια την ιστορία γιατί της στερεί την ατμόσφαιρα και το σασπένς! Ο Horowitz αναγνωρίζει την αδυναμία της αφήγησής του και το ωραίο ειναι ότι την επισημαίνει κάπου προς το τέλος του βιβλίου με την ελπίδα ίσως να την εκμηδενίσει! Σαν να παρακολουθείς τη πρώτη σκηνή μιας ταινίας και μετά τα backstage της, να είσαι παρών σε όλα τα γυρίσματα της και να ξέρεις ότι θα γίνει ωραία ταινία αλλά δεν βλέπεις ποτέ την ταινία!! Παρόλα αυτά είναι πρωτότυπο γιατί βγαίνει ο συγγραφέας στο προσκήνιο και συνομιλεί με τους χαρακτήρες του ενώ μένει το βιβλίο του στο παρασκήνιο!