Ο αγαπημένος μας παραμυθάς επέστρεψε για να μας κάνει να αγαπήσουμε για άλλη μια φορά τέρατα που τελικά είναι πιο αγνά, πιο ανθρώπινα, πιο όμορφα από ανθρώπους. Αυτή τη φορά μας συστήνει, και μας επικαιροποιεί με τον δικό του μαγικό τρόπο, το τέρας που δημιούργησε ο Βικτορ Φράνκεσταϊν, ο ήρωας του βιβλίου της Μαιρης Σελευ, αυτός ο «Προμηθέας» του 1818. Η γνωστή μας ιστορία γίνεται ένα υπέροχο ψυχογράφημα με πανέμορφα εικαστικά πλάνα, και σκηνοθεσία που στηρίζει άψογα το θεματικό πλαίσιο του Ντε Τόρο. Ένα ψυχογράφημα για τα παιδικά τραύματα, για τη σχέση πατέρα με γιο, για τη σχέση δημιουργού με το δημιούργημά του με όλες του τις θεολογικές προεκτάσεις, για την ανάγκη εύρεσης ταυτότητας, φιλίας, αγάπης, στοργής, αγγίγματος, αποδοχής και συγχώρεσης. Το «τέρας» που ενσαρκώνεται εξαιρετικά από τον Τζέικομπ Ελόρντι ζητά απεγνωσμένα από τον δημιουργό του συντροφιά για να αντέξει την αιωνιότητα που ούτε κι αυτή έχει νόημα αν δεν υπάρχει αγάπη. Ο Φρανκενστάιν νίκησε τον θάνατο αλλά έχασε την αγάπη κι έφτιαξε ένα δυστυχισμένο πλάσμα. Ο Θεός παραχώρησε τον θάνατο στον άνθρωπο αλλά του έδωσε την δυνατότητα, την ελευθερία, την επιλογή να αγαπά. Σαν να δόθηκε η ελευθερία στον άνθρωπο μόνο και μόνο για να αγαπά ή τουλάχιστον να βρίσκει τον δρόμο προς την αγάπη αλλιώς θα μας έφτιαχνε ρομπότ χωρίς επιλογή αγάπης όπως φτιάχνουμε εμείς τώρα στην σημερινή μας εποχή ΑΙ. Θεωρώ ότι ο Γκιγιέρμο Ντελ Τορο ολοκλήρωσε και μάλιστα τελειοποίησε το τέρας που ήθελε να μας παρουσιάσει, ενοποίησε όλη την ανθρωπότητα σε αυτό (με τη συρραφή μελών ανθρώπινου σώματος, τι ωραία αλληγορία) και μας το έβαλε μπροστά μας ως καθρέφτη της ανθρώπινης ψυχής μας για να αναρωτηθούμε τον σκοπό της ύπαρξης μας.
Το τέρας μέσα μου, μίνι σειρά στο Netflix με τους Κλερ Ντέινς και Μαθιου Ρις. Μια πολύ καλή σειρά, ένα ψυχολογικό, αστυνομικό θρίλερ που σε κρατάει με αμείωτο ενδιαφέρον μέχρι το τέλος. Δύο γείτονες, ένας διάσημος επιχειρηματίας που μπορεί να σκότωσε τη γυναίκα του και μια διάσημη συγγραφέας που δεν έχει ξεπεράσει τον θάνατο του γιου της παίζουν το παιχνίδι γάτας ποντικιού προκειμένου να ξεπεράσουν τα εμπόδια που ορθώνονται μπροστά τους. Όλοι κάνουμε κακές σκέψεις, όμως τις κάνουμε πράξεις; Όλοι έχουμε το κακό μέσα μας αλλά μέχρι ποιο σημείο φτάνει ο καθένας μας στον χειρισμό, στη τιθάσευση του εαυτού μας με γνώμονα τη συνείδηση μας. Κατά πόσο η συνείδηση του καθενός, η ηθική του, αποτελεί φράγμα στα ορμητικά νερά του μίσους; Αυτά τα ερωτήματα απασχολούν τη σειρά που διερευνά τη ψυχολογία ενός δολοφόνου, ενός σατανικά έξυπνου επιχειρηματία και όχι μόνο αλλά και τη ψυχολογία όλων των άλλων που τον περιβάλλουν, τη ψυχολογία μιας κοινωνίας που αδυνατεί να απομονώσει το κακό και να το ξεριζώσει αλλά ίσως το ενισχύει και το ριζώνει βαθύτερα. Βαθιά ψυχολογικό θρίλερ που δεν μένει μόνο σε δράση αλλά μπαίνει και στα εσώτερα της ανθρώπινης ψυχής εκεί που μαίνεται ένας πόλεμος ανάμεσα στο καλό και στο κακό, μια σχοινοβασία μεταξύ της σκέψης και της πράξης με οδηγό τη συνείδηση. «Το τέρας κι εγώ» έγινε «το τέρας μέσα μου» προς το τέλος της σειράς και από τη μια μας κουνά το δάχτυλο τονίζοντας την ατομική ευθύνη σε όλα τα θέματα και από την άλλη μας κλείνει το μάτι στο ότι κάποια πράγματα είναι γονιδιακά και η εξάλειψή τους φαντάζει ακατόρθωτη.
