Το μπλε καφτάνι [Σχολιασμός ταινίας]

Το μπλε καφτάνι, της Μαριάμ Τουζανί.Ένας ύμνος προς την αγάπη που παρά τις ανθρώπινες αδυναμίες και πάθη στέκεται  αμόλυντη και ευλογημένη. Μια ταινία που καταφέρνει - με απλό τρόπο: με ένα μπλε χρώμα, με μια κάμερα που εστιάζει σε τρία μόνο πρόσωπα, με χέρια που ράβουν περίτεχνα, με βλέμματα γεμάτα λόγια, με έναν αργό ρυθμό που σε υπνωτίζει μαγευτικά - να σε κάνει να συναισθανθείς κάτι μεγαλειώδες απλό, την αγάπη. Εξαιρετικές ερμηνείες, υπέροχα κάδρα, ωραίοι ηθοποιοί, χωρίς ιδιαίτερη πλοκή, χωρίς τίποτα το κραυγαλέο, χωρίς καμία επιτήδευση, με φόντο μια κοινωνία που κάνει δειλά δειλά τα βήματα προς την απελευθέρωση της σε διάφορα επίπεδα… ίσως αυτές οι κοινωνίες να μπορούν να «γεννήσουν» τέτοιες ταινίες. Έτσι «ράβεται στο χέρι» ένας ουσιαστικός κινηματογράφος που θέλει να πει ένα μόνο πράγμα αλλά να το πει μιλώντας κατευθείαν στην ψυχή του θεατή του.