After Life [Κριτική σειράς]

After life (Παρ΄το αλλιώς), σειρά στο Netflix τριών σεζόν με τη κάθε σεζόν να έχει 6 επεισόδια των 25 με 30 λεπτών. Μια απολαυστικά μαύρη κωμωδία με πνευματώδες, καυστικό, σαρκαστικό, μαύρο χιούμορ, με μία κουβέντα, βρετανικό χιούμορ στα καλύτερα του, που επιβεβαιώνει ακράδαντα τη φήμη του, δοσμένο εξαιρετικά από τον Άγγλο κωμικό, ηθοποιό, σκηνοθέτη και συγγραφέα Ρίκι Τζερβέις που δημιούργησε, σκηνοθέτησε και πρωταγωνιστεί στη σειρά. Παίζει, λοιπόν, τον Τόνι έναν αρθρογράφο της τοπικής εφημερίδας με αυτοκτονικές τάσεις αφότου έχασε τη γυναίκα του από καρκίνο, θρηνεί περνώντας από όλα τα στάδια του πένθους με το να λέει ακατάπαυστα ότι θέλει αδιαφορώντας αν προσβάλλει τον άλλον αφού ενδόμυχα θέλει να τιμωρήσει τον κόσμο για το θάνατο της συζύγου του. Γίνεται, λοιπόν, πικρόχολος γιατί έτσι θεωρεί ότι θα αποκτήσει την υπερδύναμη να τιμωρεί ότι στραβό και παράλογο συναντά αφού απελευθερώνεται από κάθε κοινωνική σύμβαση λόγω έλλειψης νοήματος ζωής. Αποτυγχάνει, παταγωδώς, γιατί όλοι οι άνθρωποι του περίγυρού του, του φέρονται με καλοσύνη και κατανόηση και προσπαθούν να τον στηρίξουν και να τον βοηθήσουν. Τον νικάει μια άλλη υπερδύναμη: η καλοσύνη των κοντινών του ανθρώπων.

 

Αναρωτιέται κανείς, πως γίνεται επί 18 επεισόδια να βλέπουμε την ρουτίνα ενός ανθρώπου σε μια μικρή πόλη που ξυπνάει, ταϊζει τον σκύλο του, τον βγάζει βόλτα, πάει στη δουλειά του, επισκέπτεται τον πατέρα του στο γεροκομείο, γυρνάει σπίτι, βλέπει βιντεάκια της γυναίκας του, πίνει και κοιμάται αγκαλιά με τον σκύλο του και το laptop και να το παρακολουθείς με τόσο ενδιαφέρον, με αδημονία, να μη θες να χάσεις ούτε λέξη από τους διαλόγους!

Η απάντηση είναι απλή: Είναι τόσο καλογραμμένο το σενάριο, γεμάτο υπαρξιακά και φιλοσοφικά ερωτήματα, τόσο βαθιά και θαρραλέα ανθρώπινο με όλες τις κρυφές σκέψεις που μπορεί να κάνει ένας άνθρωπος να βγαίνουν στην επιφάνεια που δεν χρειάζεται καμιά τεχνική, κανένα κόλπο σκηνοθετικό για να κρατήσει το ενδιαφέρον του τηλεθεατή. Βάλε και τις ερμηνείες όλων των ηθοποιών από τους πιο γραφικούς ρόλους μέχρι τον πρωταγωνιστή ο οποίος καταθέτει ψυχή και μυαλό και μας κάνει να κλαίμε και να γελάμε ταυτόχρονα. Γιατί έτσι είναι η ζωή...