Η δεξιά τσέπη του ράσου [Κριτική βιβλίου]

Η δεξιά τσέπη του ράσου, νουβέλα του Γιάννη Μακριδάκη. Το βιβλίο αυτό πραγματεύεται τη μοναξιά του ανθρώπου και συγκεκριμένα ενός μοναχού που με συνειδητή επιλογή απομακρύνθηκε από τα εγκόσμια για να υπηρετήσει τον Θεό, με αγάπη και υπακοή. Το βιβλίο αποπνέει ολόκληρο μοναξιά ακόμα και από το εξώφυλλό του. Σπαραχτικό σε πολλά σημεία του, με λυρικές εικόνες, πανέμορφες περιγραφές θάλασσας, φύσης και ψυχικής κατάστασης του μοναχού και ωραίος λογοτεχνικός λόγος με λέξεις νησιώτικης ζωής από το παρελθόν που ανασταίνονται από τον συγγραφέα και παίρνουν περίοπτη θέση ανάμεσα στις άλλες! Ο μοναχός Βικέντιος, λοιπόν, ολομόναχος στο μοναστήρι του πενθεί τον χαμό της σκυλίτσας του, που τον συντρόφευε, τη στιγμή που οι Έλληνες πιστοί πενθούν τον αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο! Πως να τον αγγίξει το γενικότερο πένθος όταν βιώνει το δικό του, προσωπικό πένθος; Η μόνη του ελπίδα είναι να κρατήσει ζωντανό, έστω ένα από τα σκυλάκια που γέννησε η σκυλίτσα πριν χαθεί, για αυτό και τα φυλάει, ζεσταίνοντας τα, στη δεξιά τσέπη του ράσου του! 

 

Παρακολουθούμε με συμπόνια και συγκίνηση το ξεκλείδωμα της ψυχής του, που επιφέρει αυτή η απώλεια, το παράπονο του και την εξομολόγηση του για τα δύσκολα χρόνια της καλογερικής του ζωής κάτω από έναν αυστηρό γέροντα. Βιώνει έντονα την απώλεια και συνειδητοποιούμε πόσο οδυνηρός και τρομακτικός φαντάζει ο μικρόκοσμος του καθενός σε σχέση με τον ευρύτερο κόσμο, σε σχέση με τη συλλογική πραγματικότητα! 

Αν ο συγγραφέας εντρυφούσε λίγο πιο πολύ στο συναισθηματικό αυτό ξεκλείδωμα του μοναχού και στη λύτρωση που επέρχεται από αυτό αλλά και τη συμφιλίωση με τους «δαίμονες» του από το να ασχοληθεί στις τελευταίες σελίδες με την ιστορία ενός άλλου μοναχού, θα ήταν απογειωτικό για το βιβλίο!